top of page
Writer's pictureΠεριοδικό "Ωραίο"

Ανέστης Πολυχρονίδης: Το δικό μου πρότυπο ενός ηγέτη



Ο Αδάμ Τσακαλίδης πρώτος από δεξιά


Γεννήθηκε πριν από 93 χρόνια στις 8 Φεβρουαρίου του 1926 μια παγωμένη και με πολλά χιόνια ημέρα, όπως η σημερινή, στα προσφυγικά καταλύματα στο Παλαιόκαστρο- Νταούτ Μπαλί. Επέζησε από τύχη, όπως χαρακτηριστικά περιέγραφε: "Ήρθε ο παππούς Μπαζάκας και αγόρασε σανό για τα ζώα του και με τα λίγα χρήματα μπόρεσαν οι δικοί μου την επομένη να αγοράσουν μωροπάνες και κάτι ζεστό για το πρωτότοκο παιδί τους."

Ο πατέρας του- απόφοιτος του φροντιστηρίου της Τραπεζούντας- έμελλε εκείνη τη χρονιά να γίνει γραμματέας της νεοιδρυθείσας Κοινότητας Ωραιοκάστρου και η μητέρα του, επειδή έπρεπε να καθημερινά να δουλεύει σκληρά στα χωράφια, θήλαζε μια μέρα εκείνη και μια η αδερφή της τα παιδιά τους, ούτως ώστε η άλλη να μπορεί να κάνει τις δουλειές και των δυο νοικοκυριών.

Φτωχικά και με πολλή σκληρή αγροκτηνοτροφική εργασία τα παιδικά του χρόνια, αλλά εκείνος ήταν πνεύμα ανήσυχο και με δίψα για μάθηση. Τελείωσε το Δημοτικό στο Ωραιόκαστρο, συνέχισε στο 4ο Γυμνάσιο και στη συνέχεια έβαλε πλώρη για την Αθήνα.

"Κάθε φορά που επέστρεφα στην Θεσσαλονίκη και αντίκριζα από εκεί το Ωραιόκαστρο, ένα ρίγος ένιωθα να με διαπερνά και αυτό το ρίγος το νιώθω μέχρι σήμερα", ήταν τα λόγια του στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη πριν από πέντε χρόνια.

Χείμαρρος ο λόγος του, συναρπαστικός, αυθεντικός, δυναμικός, πλούσιος σε λέξεις και εκφράσεις, με έξυπνο χιούμορ και γλυκύτητα. Στο επίκεντρο της σκέψης του πάντοτε το αγαπημένο του χωριό, το οποίο άφησε σε ηλικία 21 ετών το 1947, για την άλλη του αγάπη, την πατρίδα Ελλάδα και τη Σχολή Ευελπίδων, όπου βγήκε στους τρεις καλύτερους της σειράς του και ακούστηκε για πρώτη φορά το Ωραιόκαστρο πανελλαδικά.

"Μετά την αποφοίτηση μου απ' την σχολή του Ιούλιο του 1949 και την συμμετοχή μου στις τελευταίες μάχες στην περιοχή του Βιτσίου, πολλά πράγματα άλλαξαν μέσα μου" είπε.

Παντρεύεται την αγαπημένη του Σμαράγδω, αποκτούν την Δέσποινα και την Βασιλική, το 1960 φεύγει με εθελουσία με τον βαθμό του ταγματάρχη του πυροβολικού από το στράτευμα και δημιουργεί τη δική του επιχείρηση ενδυμάτων, την οποία διατήρησε μέχρι το 1984.

Το 1964 κατεβαίνει πρώτη φορά στις κοινοτικές εκλογές και εκλέγεται σύμβουλος. Το 1967 αρνείται να διοριστεί πρόεδρος της κοινότητας και παύεται απ' την Χούντα. Την περίοδο της δικτατορίας παίρνει μέρος στις συσκέψεις με τα μέλη της “Ένωσης Κέντρου” του Γεωργίου Παπανδρέου, στο κόμμα του οποίου είχε ενταχθεί το 1960. Μάλιστα, το 1946 μετά την απελευθέρωση, υπήρξε αρχηγός της νεολαίας του στο Ωραιόκαστρο.

Στις 31 Μαρτίου 1975 με τον συνδυασμό "Πρόοδος- Αλλαγή" κερδίζει τις πρώτες μετά την μεταπολίτευση κοινοτικές εκλογές και παραμένει πρόεδρος κοινότητας Ωραιοκάστρου μέχρι το 1986.

Στα 12 χρόνια που διοίκησε, έβαλε τις βάσεις για την μετέπειτα ραγδαία εξέλιξη της κοινότητας Ωραιοκάστρου. Το έργο της αποχέτευσης της μικρής κοινότητας Ωραιοκάστρου- Παλαιοκάστρου- Γαλήνης, το πρότυπο κτίριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου, το Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου, ο παιδικός σταθμός στην Παιδόπολη, η ίδρυση και η λειτουργία του Γυμνασίου και του Λυκείου στα πέτρινα κτίρια των Κατασκηνώσεων, το ιατρείο του ΙΚΑ, το ταχυδρομικό ταμιευτήριο, η κοινοτική βιβλιοθήκη, το γήπεδο ποδοσφαίρου, η εξασφάλιση της δωρεάς Κονταξόπουλου, η ανάπλαση της πλατείας Τζαβέλα, η γέφυρα της Αγίας Παρασκευής, η αντικατάσταση των λαμπτήρων παλιάς τεχνολογίας, η μελέτη επέκτασης του γενικού πολεοδομικού σχεδίου Ωραιοκάστρου, τα έργα ύδρευσης και η εξασφάλιση της χρηματοδότησης της ασφαλτόστρωσης Παλαιοκάστρου- Νεοχωρούδας ήταν μερικά μόνο από τα μεγάλα του έργα. Κοινοτάρχης διορατικός, πάλεψε επί πρυτανείας κυρίου Φατούρου, ώστε να φέρει πανεπιστημιακές σχολές στο Ωραιόκαστρο, σε δημοτικό χώρο βόρεια της Παιδόπολης.

Η τραγική απώλεια της μεγάλης του κόρης Δέσποινας το 1986 ήταν η αιτία της παραίτησης του μετά τις χαμένες εκλογές του ίδιου έτους. Επανήλθε στις εκλογές του 1994 και εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος. Αποδέχθηκε την πρόταση του πολιτικού αντιπάλου και διετέλεσε πρώτος πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου του Δήμου -πλέον- Ωραιοκάστρου την τετραετία 1995-1998. Κατηγορήθηκε γι' αυτή του την συνεργασία, αλλά η αγάπη του για την πρόοδο, όπως έλεγε του Ωραιοκάστρου υπερίσχυσε. Η ιστορία θα τον κρίνει.

Αγαπητέ πρόεδρε Αδάμ Τσακαλίδη,

σήμερα το Ωραιόκαστρο που τόσο αγάπησες είναι εδώ. Το παράπονο μας είναι ότι δεν προλάβαμε να οργανώσουμε μια συζήτηση μαζί σου για την ιστορία του Ωραιοκάστρου. Μας ενέπνευσες με τον τρόπο σου, την αγάπη γι' αυτόν τον τόπο, το πάθος για την πρόοδο του και την ανιδιοτελή προσφορά.

Σε ευχαριστούμε και δεσμευόμαστε ότι δεν θα σε απογοητεύσουμε.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας διαβάσω ένα απόσπασμα από τον λόγο του ως κοινοτάρχη προς όλους τους πολίτες:

"Σε αυτούς που ανακατεύονται στα κοινά με τόση όρεξη και πάθος για προσφορά, αξίζει να τους συμπαρασταθούμε στο έργο τους, γιατί αυτή είναι σε τελευταία ανάλυση η μοναδική ικανοποίηση τους, για να μπορούν να προσφέρουν περισσότερα και όχι να τους απογοητεύουμε με άδικες επικρίσεις".

Ο Αδάμ Τσακαλίδης "'εφυγε" εχθές από κοντά μας, αλλά μας άφησε παρακαταθήκη για τον τόπο μας τις αξίες και τα πιστεύω του.

Με αυτά θα πορευτούμε.

Ανέστης Πολυχρονίδης- Δημοτικός Σύμβουλος

39 views0 comments

Comments


bottom of page